Şair Onur Dölek'e Dair / Osmaniye Günlüğü

18 Temmuz 2024, Osmaniye, 21.11

Onur’la tanışmamız 2000 yılına rastlar, ben Karaçarlı İlköğretim Okulu Türkçe öğretmeniydim, o da altıncı sınıf öğrencisi. Hem Türkçe hem de İngilizce derslerinin öğretmeni bendim, dolayısıyla haftada sekiz saat derslerine giren, en fazla ders işledikleri öğretmendim.

Haftada üç gün dersim vardı: pazartesi, salı ve çarşamba. Karaçarlı köyüne Osmaniye’den geliş-gidiş yapıyordum. Bu üç gün ders çıkışı Osmaniye’ye gidecek ilçe dolmuşunu beklerken onlarca öğrencim bana eşlik ederdi. Bilmece, tekerleme, fıkra ile yer yer yarım saati geçen bekleyişler, çarçabuk biterdi. Lakin kışa doğru bu geleneği kaldırmak gerekti. Çünkü günler iyice kısalmış, okuldan çıkarken akşam olmaya ve hava erkenden kararmaya başlamıştı. Dolayısıyla öğrencilerime beklememelerini, evlerine gitmelerini söylemiştim. Birkaç kişi inatla bekleyişe benimle beraber devam ettiler, ne desem ikna edemedim. Evlerinin yanımızdaki evler olduğunu, ailelerinin balkondan bizi gördüklerini söyleyerek de bütün ısrarlarımı boşa çıkarıyorlardı; soğuğa, yağmura, çamura aldırmadan benimle beraber dolmuş bekliyorlardı. Bunlardan bir Onur’du.

Onur’la arkadaşlığımız çabuk pekişmişti. Teneffüste dışarı çıksam oyunu bırakır yanıma koşardı. Nöbetçi olduğum gün bahçede benimle beraber gezerdi. Anlattıklarımı ilgiyle dinler ve benim ilgimi çekecek konular bulur anlatırdı. Bir gün cebinden bir avuç kavrulmuş Osmaniye fıstığı çıkardı, samimi bir şekilde bana uzattı. “Öğretmenim” dedi, “akşam annem sobanın üstünde kavururken iki avuç alıp cebime koydum; bir benim için, biri de sizin içindi”. O kadar içten söylüyordu ki duygulanmıştım. İlk şiir kitabımı hediye olarak imzalayıp öğrencilerime dağıtıyordum. Ertesi gün Onur’a da Ay Adası’nı imzalayıp vermiştim.

Onur’la arkadaşlığımız bir yıl daha sürdü. O, ilk günkü sevecenliğini bırakmadı hiç, ben de ilk günkü sevgimi... En iyi notu almaya çalıştı, en iyi ödevi yapmaya... Başardı da. Ertesi yıl asker öğretmen olarak okuldan ayrılırken yeni gelecek öğretmene iyi bir sınıf bırakıyordum. Askere giderken Osmaniye merkeze tayin istemiştim. Tayinim askerdeyken gerçekleşmişti. Dolayısıyla asker dönüşü görüşemedim Karaçarlı’daki öğrencilerimle.

2008 yılında internette ilk bloğumu oluşturmuştum. Bloğumda biyografimle beraber bir iki yazı ve şiirime yer vermiştim. Birkaç hafta sonra blog sayfama iki güzel yorum geldi. Birisini Bekir, birisini de Onur yazmıştı. Lisedeydiler. Onur şairliğimi, şiirlerimi ve öğretmenliğimi güzel cümlelerle övüyordu ve ardından kendisinin de benim gibi olmak istediğini belirtiyordu.

2014 yılında Güneysu dergisinin e postasına Onur’dan bir mektup ve bir şiir geldi. Onur, Gaziantep Üniversitesi Türkçe öğretmenliğini bitirmiş ve Gaziantep’te Türkçe öğretmenliğine başlamıştı. Aynı zamanda da yüksek lisans yapıyor ve şiirler yazıyordu. Dünyalar benim olmuştu. Onur’un şiirini dergiye alınca söz konusu durumu, dergiyi çıkardığımız gazeteci arkadaşlara anlattım. Güneysu dergisinin yeni sayısında üç kuşağın beraber olduğunu söyledim. Onlar da bu durumu hemen haberleştirdiler. “Güneysu Dergisinde Üç Nesil Şair Bir Arada” başlığını taşıyan haber şöyle devam ediyordu: “Osmaniye'de 30 yılı aşan bir süredir yayın hayatına devam eden Güneysu Dergisi, okurlarını 111. kez selamladı. Bu, taşrada çıkan bir dergi için rekor denilecek bir süre. Bununla beraber bu sayının çok başka bir önemi var; dergide üç nesil bir arada. Bestami Yazgan'ın öğrencisi Ahmet Doğru ve Ahmet Doğru'nun öğrencisi Onur Dölek. Üçü de şair ve üç şiirle derginin sayfalarını süslüyor.”

2018 yılında düzenlediğimiz 8. Güneysu Şiir Şöleni’ne Onur’u da davet ettim. 16 yıl sonra yüz yüze görüşmek nasip olmuştu şükür. Onur, nahif, nazik ve kibar bir beyefendi olmuştu. Birlikte aynı kürsüde şiirler okuduk. Doktoraya da başlamıştı, Bolu’da, Halit Karatay Hocamın yanında. Halit Hocamın selamlarını iletti ve benim de selamımı götürmek üzere ayrıldı şölenden sonra.

12 Temmuz 2022 Pazar günü Osman Şahin Hoca aradı. Osman Hoca ile Karaçarlı’da beraber çalışmıştık. Telefonda üzgün bir ses tonuyla “Ahmet Hocam” dedi, “şimdi üzücü bir haber geldi. Onur senin de öğrencindi diyerek aradım. Öğrencimiz maalesef beyin kanaması geçirmiş. Doktorlar çok az bir umut var demişler. Galiba kaybettik Onur’u”. Ne diyeceğimi ne söyleyeceğimi bilemedim. “İnşallah” dedim, “sağ salim atlatır, gencecik delikanlı. Rabbim acil şifalar versin.” Osman Hoca arkadaşlarıyla irtibatta olduğunu durumdan beni haberdar edeceğini söyleyerek telefonu kapattı. Dualarımı tamamlamadan tekrar aradı Osman Hoca: “Sanırım beyin ölümü gerçekleşmiş, organlarını bağışlayacaklarmış” dedi. Beni bir ağlamak tuttu. Karşımda cebinden çıkardığı bir avuç fıstığı bana uzatan Onur, benimle dolmuşları bekleyen Onur, teneffüslerde anlattığım komik fıkralara tatlı tatlı gülen Onur… Karaçarlı’da bir sınıftayım. Öğrencilerime konuşuyorum: “Gökyüzüne baktığınızda güneş varsa yıldızları göremezsiniz. Güneş yok ve karanlıksa bütün yıldızlar karşınızdadır. Öğreteceğinizi bilenler için yapacağınız bir şey yoktur. Bilmiyorlarsa gecenin karanlığında güneş olmayı bekleyen binlerce yıldızla karşı karşıyasınız demektir. Sizler o yıldızlarsınız ve ben sizin güneş gibi parladığınızı görmek istiyorum” diyorum. Onur’un gözleri ışıl ışıl: “Ben güneş olmaya hazırım öğretmenim” diyor.

15 Temmuz 2022 Cuma günü Çukurova’nın sarı sıcağında ikindi namazı sonrası Onur’un cenaze namazı için saf tutuyoruz. Namazdan önce imam dünyanın geçiciliğine, Onur’un ilim yolunda harcadığı ömrüne, doktor unvanını aldığına ve genç yaşta ebedi âleme vardığına dair konuşuyor. Cenazeden sonra öğrencim olan ağabeyi İbrahim’le sarılıp ağlaşıyoruz. Onur’un eserlerini yaşatacağını söylüyor ağabeyi, bir parça ferahlıyor acımız.

Karaçarlı’da “Dr. Onur Dölek’i Anma Etkinliği”nin ilki 15 Temmuz 2023’te ve ikincisi 14 Temmuz 2024’te gerçekleşti. Her iki etkinliği de “Aman ha solmasın vefa çiçeği” diyerek katılıyorum. Anma etkinliğinde organizasyon görevini üstlenen Fuat Dölek, sağ olsun, etkinlik öncesi bana ulaşarak davet ediyor. Geleneksel hale gelen etkinlik her yıl biraz daha güzelleşiyor. Etkinlikte Onur’un şiirleri arkadaşları, yakınları ve tanıdıkları tarafından okunuyor. Yanı sıra da Onur’un sevdiği türküler söyleniyor. Karaçarlı köyü adına, sanat ve edebiyat adına güzel bir etkinlik; diğer anma etkinlikleri için de güzel bir örnek. Anma etkinliğine emeği geçenleri kutluyorum, inşallah her yıl daha da güzelleşerek devam eder. Bu arada Onur’un şiirleri toplanıp “Onur’lu Bir yaşam” adı altında kitaplaştırıldı. Dolayısıyla bu yazıya eşlik edecek birkaç yazı daha kaleme almak gerek ki en az ikisi Onur’un şiirlerine dair olacak. İnşallah kısmet olur diyelim. Ruhu şad olsun. Rahmetle…